Vjeshtës trembur.
E fsheha lotin , të të jap gaz, vetë mbeta shembë.
Kur lotin e fsheh e trtesh e zbehtë,
Nuk do të thotë që dhimbja s’të tremb
e frika s’të ze pritë…
Të të dua , pa të arrirë, pa të prekur,
Ti në mënyrën tënde,
Gjithmonë duke më nxehur,
dhe unë dashurisë tënde dehur
Pa e kuptuar as unë vetë
Kush është dashuri e vërtetë.
Ai që puth edhe fal,
apo ti që ndrin me yll në ballë.
The post Vjeshtës trembur. Vargje nga Sterio Anastazia. appeared first on .