Poezi nga Rame Smajlaj PRANVERË E KOPSHTIT BLERUAR

Si pranverë e kopshtit tim bleruar
Më vjen ti ëndërr e shpirtit dhe zemres përveluar
Pa ty dhe dita nuk ka drite e kuptim
Je me bukura gjeniale e syrit si defrm.

Zëri yt melodi notash në kitarë
Dita më shkon si në agim
Je portet shpirti i poetit
Kur tthurë vargje e te bene dekorim.

Të adhurje si cicërimën e bilbiit në gjemb
Jeta jote një akord ngjyrash e melodishë
Je një ujvarë qe freskon shpirtin tim
Atëherë kur loti ka nevojë për pak argëtim.

Ti shndërrit bashkë me rrezet e Diellit
Peshë i ngritë brushës dhe gjyrat e piktorit
Nga daltë dhe çekan skalitesh nga duar e arta
Je vepra e çmuar e idalit të skulpetrit .

Rapsodi do ja thot këngës malësorqe
Të kumboje salla e duartroktjeve djaloshare
Je një thesar e shikuar e vrojtimit
Celuloid i kamerës time të pa ndarë.

Peleëinën ke hedhur bukur si një shtozojvalle
Me krah shqipesh fluturon
As valët e detit ,valuar që janë
Veq ti shpirtin tim e ledhaton.

Si Ylli polar ,shndërrit mes yjesh
Shpirtin e engjëllit sa shumë e ofon
Vlerat tua ngritën dita me ditë
Zemrës së rrahurat sa bukur ja akordon.
Kehl,Gjermani;29.07.2015,….Rame Smajlaj