PRIZRENI DHE TESTAMENTI I GABUAR.. Opinion nga Afrim Caka Gjakove.

PRIZRENI DHE TESTAMENTI I GABUAR

Ndoshta ky është gjykimi i fundit.
Kur përmendim këtë, përfitimi i parë që më shon ndër mend është ekzistenca apo robëria. Në shumë raste ato janë bashkë, njëra kushtëzon tjetrën, dhe si rrjedhojë e këtij kushtëzimi ka dalë shprehja e njohur: “Liri ose vdekje!”.
Mos lejoni që “bukuria” e tyre t’ju mashtroj, ajo është një armik i kombit dhe i rrezikshëm. Ishte e qartë se ky ngashëllim i gabuar mëtonte të përligjte mëkatet e shkuara të robërisë anadollake, ndër të cilat fajin fatal: flitri me robërinë.
Dhe nëse nuk më besoni mua, lëxoni Ferrin e Dantes dhe aty do ta shihni këtë imazh të njohur mesjetar. Sikur këto zerzope që e gjithë energjia e tyrë e terrorit të dirdhej mbi armiqtë serb e malazezë! Fare e keqe, të pafytyrë edhe në varr doni ta marrni me vete këtë tokë të shkretë! Duket qartë që kuptimi i këtyre fjalëve është: Mos ngurroni në zgjedhjen midis këtij shkrimi dhe gjërave më të shëmtuara për ju!
E megjithatë, tashmë ky zë Ferri flet tepër shpejt.

Nuk e mbajtën rregullin e duhur në Dardani. I dhamë liri të madhe islamit politik, tradhtarëve dhe spiunëve së frymëzuar nga tendencat antikombëtare, të cilët abuzuan me këtë shtetë, me këtë liri dhe cenuan prestigjin e nacionalistëve demokratë përpara popullit gjersa edhe rinia u mërzit prej krimit politik, pasigurisë, korrupsionit, tradhtive, rebelizmit fanatik islam dhe shtynë djalërinë shkollore të marrë rrugën e migrimit pa kthimë.
E cila krijoji një botë me dhimbje e vuajtje përtej çdo imagjinate njerëzore të mëparshme dhe vepra e tyre e përcaktoi në kuptimin e plotë të fjalës përfytyrimet tona moderne për të. Islami politik i tmerroi besimtarët për shekuj me radhë dhe, pa dyshim, e dyfishoi frekuentimin e kësaj pjelle turke nëpër xhami nga të frikësuarit besimtar. Këta janë lundërtarët e ferrit, islami politik, që i rreh besimtarët e rastit me një mashtrim.
Të gjitha këto rryma qenë pjesë e krimit politik ditore duke ecur krah për krah njëra me tjetrën… përmes portave të asimilimit. Të gjitha këto janë simbole të tradhtisë kombëtare.

Këtë fotografi e ndiqja me një vështrim mosbesues. Dreq, mendova kujt i pëlqen kjo foto e huaj? Që ta mbledhim mendjen përgjithmon, është pikrisht kjo që kërkoj unë. Pastaj, ose kryeulur, duke e pranuar humbjen. Në të cilat shkolla turke të ERDOANIT, me siguri që mësonin marifetet e tilla të kësaj kulture afgane, arabe, ashtu siç përvetësoheshin ndoshta të fshehtat e TEATRIT për prerjen e kokave.
S’është nevoja për ironi. Aha! Sidoqoftë, ne nuk i perkasim kësaj kulture Ne, jemi si dy botë të ndryeshme Do të më lejoni t’ju bëjë një pyetje. Pyetja është:
“A janë të shëmtuara këto dy fantazma apo jo!”
Ose gjak prishurit i ruanin femrat e tyre për heroin e tyre të gjymtuar! Fantazma të vjetra afgane, të braktisura, të një vendi të humbur!? Enigma? Si të veprohet? Dua që të gjithë ta vrasin mendjen dhe e kam një parandjenjë që ne duhet të bëjmë diçka. Që nesër të mos jetë vonë! Nëse ndonjë funksionar i lartë fetar i keqpërdor ceromonitë fetare dhe mësimet fetare për të plagosur apo për ta sakatosur kombin e vetë. Kundërshtarët e tij nuk duhet të ndjekin të njëjtën rrugë por duhet ta luftojnë me të njëjtat armë. Pavarësisht se mund të jetë e pakëndëshme për pjestarët e saj të veqant.

Si kundërshtar i këtyre dukurive negative:
“Shqiptarët duhet të jetë me të vërtet luftarë për demokraci dhe duhet të bëjmë diçka që të mos e harojnë kollaj!” Atëherë rebelimi nuk është vetëm e drejta, por detyra e çdo nacionalisti dhe çdo qytetari shqiptarë. Jo rebelë kundër kombit apo shtetit, por rebel kundër kësaj forme mesjetare për të cilën ishim bindur se do të sillte shkatrrimin e popullit në menyrë të pa shmangëshme.
Në këtë kohë, Kosova po gëlonte nga elementet e huaj, sidomos shkije, turq, arab dhe shqiptarë gjak prishur etj. Ju lutem të më kuptoni drejt. Është fjala për vetëvrasjen e një kulture Iliro-dardane. Ka gjasa gjithmonë? Kjo është, pa dyshim, dhe asgjë tjetër. Të mbyllen “organizatat humanitare terroriste TURKE!”.

Që të jemë i sinqert, njëra ndër të parat që hoqi shamin ishte: Sabrije (Bije) Vokshi më 8 mars 1945, mbesa e Sylejman Vokshit. Në vitet e tetëdhjeta në Kosovë shqiptarët s’janë marrë me shamia. Nuk ka qenë preokopim i tyre shamia. Atë botë ishte zgjim kombëtar. Shqiptarët fëmijët i pagzonin me emrat shqip… Hapni sytë o popul! Vajzat nga Kosova. Rritur në Kosovë. Se ç’e mbytën vetën. O me helm shamie e ferexheje.
Desha t’ju them: – Nesër mos u gdhini të gjalla. Nuk na duhët shamit, përçarjet, por uniteti kombëtar. Ç’fsheh, sa mizore kjo histori për shami e ferexhe? Ç’histori? Si mund të quhej histori një gjë e tillë? O popull O sot, o kurr.
Këto kanë një fytyrë që i përketë misterit!