Gjakovë më, 29 korrik 2016
Ambasadorja po hidhte mbi shqiptarët helmë dhe fortunë si asnjëherë tjetër. Mjekërzinjtë nxitonin nga të gjitha anët për ta zbrazur sa më shpejt gjithë sasin e helmit, të tradhtisë që kishin me vete. Ajo në dorë mbante një lëmsh të madh, të mbeshtjellë me kujdes, një lëmsh letrash apo helmesh, që kuptohej shumë mirë.
Epo, mblidhe veten… Nëse nuk te pelqen Dardania! Ik, baje bythen! Ku të qonë kjo urrejtje qe po vjell propaganda e juaj fetare…?! Ambasadorja shpresonte kthimin e Dardanisë së humbur një shekull më parë.
Ti je yll bote, zon. KIVILICIM KILIҪ, ambasadore, kësaj toke i thonë: Shqipëri Etnike e jo Tayip Erdogan!
Mos harro, o yll bote: “Lidhja Shqiptare e Prizrenit ende është gjallë!”.
Sylejman Vokshi, Mic Sokoli, Ali Ibra nuk kanë vdekur…
* * * *
Historia e sëmundjes sëkësaj gruaje pesëdhjetëvjeçare tregon se deri ku ku mund ta çojëkëtëambasadore njëegoizëm i tillë prej egërsire. Ky është problemi i ndikimit të mësimit në xhami, në mejtepe dhe në jetën në përgjithësi dhe edukimit të saj. Sa kohë që këto ide osmane jetojnë në letër, spiunët dhe tradhtarët kënaqen prej saj. Duke e njohur, megjithatë, çmendurinë e kësaj ambasadore të kohës, puna esaj fillon si zbavitje, por befas , midis teatrit, në trurin e sëmuarë lindte një përçarje në mes trutharëve…
Iu deshën SULLTANËVE tëvrisnin miljona shqiptarë që ta detyronin të gjithë vendin ta kuptonte se mbetjet turke ishintë pashmangshme. Duhet një revulucion i madhe që të zhdukim llumin e shekujve që i është ngjitur thelbit e trurit tonë. Por kjo është plotësisht e mundeshme, por jo vetëm e mundeshme dhe reale. Ne kemi jetuar qindra vite në këtë gjëndje çmendurie, kurse tani kjo lajthitje e ka arritur kulmin. Dhe nuk është fjala se ka luajtur nga trutë ndonjë spiun apo tradhtarë, jo ka luajtur mendsh i gjithë qeveria…
Ҫdo gjë e ka një kufi, kupa e padurimit është tejmbushur. Ose ne jemi të dënuar për të bërë vetëvrasje për shkak të këtyre idiotëve të cilët provokojnë situatën për zhdukjen e identiteti kombëtar. Sa kohë që nuk jemi përgatitur për një rebelim ndaj mjekërzinjve, shqiptarët nuk mund të llogarisinë shpëtimin e tij.
Të them të drejtën, nuk ishte gjë e lehtë të ruaja gjakfohtësinë. Unë ia dola mbanë e më qetësinë më të madhe. Ka ditë që më vjen rrotull nëpër mendje ideja për të shkruar diçka në lidhje me letrën në fjalë, mendoj se kjo krizë është një pjellë e interesave të ngushta e jolargpamëse të një mabasadore turke.Komplotët në Turqi ishin të rreme. Dhe më të rremë se ato ishin komplotistët. Komplotet e rreme njiheshin që nga koha Sulltan Muratit, ndoshta më parë. Komplote të shpikura nga Ergogani për hirë të një ideje. Për arsye të shtetit, arrestimin e gjeneralëve dhe vrasja e pilotit shqiptarë. Më bësoni, miqë, Lugina e Preshevës, Kaçaniku, “Drenica e trimave”, Llapi dhe Prizreni dalngadalë do të islamizohen. S’është nevoja të dim turqisht, për ta kapur këtë pikllim. Diçka vërtitet në erë, unë e ndiej. Ashtu siç e ndiej që, si gjithmon, jemi vonuar historikish…. O Zot, bëje ëndërr këtë përrall…!?
Fryma antishqiptare, gjithsesi, po vente në dobi të forcimit të lëvizjes “islamit politikë”. E gjithë ky veprim i vetëm sa do ta ndihmonin që helmi i kësaj ideologjie të hynte edhe më thellë duke u përthyer nëpër gjakun shqiptarë.
Civilizimi i saj ndodhet ende në standin e hershëm të zhvillimit. Megjithëse etika e saj dhe feja e Erdoganit e ndalonë fjalën e lirë, ajo nuk keni arritur, hëpërhë, atë shkallë të pjekurisë psikologjike në të cilën mund ta zhdukte plotësishtë urrejtjen ndaj shqiptarëve. Dhe kur urrejtjen e shfaqë në formën e saj më të neveritshme dhe të pafalshme, ajo nuk është në gjendje ta çrrënjos atë ose edhe urrejtjen që e shoqëron atë shpesh edhe me letrën e saj. Mirpo ajo është duke vepruar në atë menyrë sikur ka deshirë të zotrongjithçka edhe drejtësin shqiptare!
Ambasadore! Unë po të pyes:
“E si mund ta ketë shkruar këtë letër dora e juaj?”.
Në vend të bashkëpunimit, i erdhi njëfarë urrejtje patologjike e saj: “ç’thotë i biri kudres bën ambasadorja, ç’do populli turkë bën KIVILICIM KILIҪ!”.
Për ta future të gjallë në dhe, ose të mos varrosej fare, por të lihet në mëshirë e një shpend marabu, si në kohët inkoizicionit që t’i mos i mbetej asnjë shenjë nga Buzhala “komplotistë”.
Përse? Pikërisht këtë s’po e kap dot. Ka ndoshta, një dhëmb kundër gazetarëve tanë. Një duf për hakmarrje. Një… s’di ç’të them. Kishte arritur më fund tëçorodit Brojën e Prapashticën. Është një tmerr, pa dyshim dhe antishqiptarë…
Nuk më hiqet nga mendja procesii kësaj fantazme turke, nuk më hiqet nga mendja letra e saj ambasore në Prishtinë. Disa herë kisha menduar të mos duhej të shkruante një letër tillëbanale kunder një gazetari shqiptar dhe t’ia niste qeverisë Mustafa e Thaçi dhe gjykatores për ta dënuar atë!
O Zot, deri kur këta afroaziatik do të ndajnë drejtësin në shtetin tonë!
Qeveritarët tanë të “sjellshëm” e servilë e të rrahur me “jetën politike” të alleshverisheve, nuk e zunë fare ngojë këtë letër banale nga një ambasadore banale; këtë e bënë për hatrin e saj… Pak më vonë nuk i përmbaheshin mediatë më, dhe migjithatë, e zunë me shkrim e me gojë çështjen e kësaj ambasadore hipokrite dhe antishqiptare. Ju ambasadore vazhdoni të prisni, dhe të prisni dënimin e tij… dhe ja, më në fund ne s’do t’ju lëmë, vendosni t’i bëni lajme vetes dhe t’i jepni fund jetës me vrasje ose ta vrisni vetë Buzhalën?
Një qeveri e tërë e vdekur për së gjalli! Pse ndiej dhimbje? Them se ndiej dhimbje, pasi shumë për njerëzit e qeverisë sonë dhe për njerëzit e vendit tonë e ka shumë prej tyre u dhimbset vetja, pasi duan të jetojnë e të vdesin në prehërin e Erdoganit.
Me sa dukej, kishte disa çështje si të krijuara enkas për ti ndjellë ato gjykimi dhe çështja e gazetarit shqiptar hynte ndër të tillat. Kur “dijetarët” e huaj turqë qëllonte që të harronin gjakftohtësinë, merrej me mend se ç’bëhej prej vetë shqiptarëve gjakprishur me ulërima, pamflete e flamuj arabë:
“Do ta japim jetën për Erdoganin.Do ta arrestojme gazetarin Buzhala në mesë të Prizrenit!”.Përveç britmave të fundit “rroftë Erdogani, muti!”, jepeshin deshirat se duhet pushkatuar të gjithë komplotistët…?
Tani në duart e saj është përqendruar aq shumë pushtet, saqë edhe ajo vetë tmerrohet nga banaliteti i saj. Njerëzit e radhës së parë fërkuan mjekrat e gjata, po ti prekje, të dukej sikur kishim prekur kthetra, po shumë shqiptarë nuk e kthyen kokën për të parë nga vinte ajo ulërim! Edhe mushka turke Kıvılcım Kiliçiu dha rëndësi mjekërzinjve, spiunëve e tradhtarëve, mori zemër për të lëshuar një letër, kishte lëshuar urdhër që të arrestohej njëfarë gazetari Berat Buzhala. Edhe sikur të ishte ndonjë pjesëmarrës i rrezikshëm në “grushtë- shtetë” nuk do të kishin marrë masa më të rrepta.
Një grumbull vajtorësh hoxhallarë, një grumbull vajtorësh “shqiptar” në Preshevë e nëPrizrenë, që nuk mund ta qanin humbjen e Erdoganit, ashtu siç kishin qarë një shekull më parë vajtoret serbepër humbjen e Kosovës, do të ndihmon ndoshta më fort se spiunët e servilët e kohës, për të përjetësuar thyerjen e dytë të Dradanisë. Që të gjithë ata e mëtonin kurorën e parë të arrestimit të gazetarëve shqiptar, kjo ishte jashtë çdo dyshimi. Në këtë shtjellë të marrë duhej shumë tradhti për të përcaktuar ndeshjenë e bërthamës osmane me njërin prej popujve më të lashtë të Evropës, vëlla me vëlla të të njejtit gjak. Prej kacafytjes të së cilave e pret mbarimin e këtij kombi, kombit shqiptarë. Por njeri ishte pak më ndryshe. Për një befasi të madhe, më e mundimshme së vetë kacafytja eshqiptarit me shqiptarë, kishte qenë, me sa dukej, rikthim në kujtesë i atij makthi.Trazimi ndërshqiptar ishte po aq i mundshëm si më parë, në mos më keq. Kjo është një perspektivë që të tremb. Por kjo është gjithnjë afër; askush nuk eshte e siguruar nga rastësia. Më këtë nxitëse lufte, është mirë që ajo të përfundojë në ndonjë gjyq të Prishtinës. Aty i pafsha edhte çmitizuesit e kombit…
Nyja shqiptare, thelbi i çështjes varej nga marrëdhaniet Dardani me shtetin osman. Paqtimi midis nesh do të ishte fundi i Dardanisë. E kundërta, jeta e jonë…
The post “SULLTANESHA” E AMBASADËS TURKE NIS NJË RADE NGA STAMBOLLI!… Nga Afrim Caka Gjakove. appeared first on .