SËMUNDJA E DARDANISË ËSHTË TEPËR E RËNDË. Afrim Caka .

 Maska ka rënë, Millosh Kopiliqi e ka vrarë sulltan Muratin, po a mund të thuhet se bashkë me të merr fund keqkuptimi shqiptar, bashkë me të merr fund njëherë e mirë edhe kopili turk Naim Tërnava, bashkë me të dhe historiani turkë Talha Uğurluel?
Nuk është vështirë të jepët përgjigje. Në të kundërtën ka veç një logjikë të pacenueshme… Ajo është e vërteta që do t’i përbaltë… për të mos thënë turpërisht.
* * * *
Këta “revulucionar” nuk i përkasin botës politike shqiptare; rruga e tyre nuk mun të kaloj përmes politikës së flliqur. Ne mendojmë që ndryshimi i strukturës së një politikani shqiptar do të ishte i mjaftushëm për të ndryshuar qenien, karakterin e tij. Shoqëria e këtyre politikanëve ka mbetur po ajo, kanë ndryshuar vetëm veshjet dhe portofoli i tyre. Mbetet përgjegjësi historike e kësaj klase intektualësh, e cila jo vetëm nuk pati formimin dhe vullnetin përkatës për të penguar ngritjen e kësaj klase politike në Dardani por, hera herës, dështoi një leshtësi tronditëse ndaj ideve korruptive. Por më tepër, prej gjirit të kësaj klase politike do të dilnin bash fëmijët e tyre që mendonin dhe ëndërronin të dilnin me makina luksoze dhe me automatik në duar… (nuk po ua përmendi emrat).Duhet të nisemi nga ajo detyrë që na shtruanë relindasit tanë si: Skënderbeu, Sylejman Vokshi, Mic Sokoli, Ali Iber Neza, Bajram Curri, Isa Boletini dhe historia, që ju shtroj gjaku i derdhur gjatë shekujve, kam frikë të të mos ju lëndoj, por nga ato detyra që dezertuat. Fjalë të rënda janë këto, o pushtetarë të dashur, mirpo unë nuk di si ta quaj ndryshe këtë punë.
Çështjet e mëdha kërkojnë edhe idealistë të mëdhenj, vendosmëri e pëkushtime të mëdha. Çështja kombëtare s’është çështje e vetëm e dëshirës dhe e vullnetit, por e dosmosdoshmërisë dhe e realitetit historik. Ajo që duhët ta bëjmë sot, nuk mund t’ua lëmë brezave të ardhshëm.

Në kohën që ndodhnin këtë, domethënë në kohën kur në trurin e tyre vallja dhe lëvizjet politike të gabuara ndërthureshin, përplasëshin ose përfyteshin në një mijë shkëputje dramatike, në vendin e tyre, në Dardaninë mijëvjeçare, të shndërruar tashmë, në Republik shqiptare me një frymë tjetër, me një frymë maxhupësh, shkijesh, turqish, jo vetëm nuk ishte i frikshëm, por ishte i volitshëm për shumëkënd në Ballkan. Andaj fantazma e kishte rrugën hapur dhe në të po luhej një nga dramat më të mëdha që mund të përfytyronte mendja shqiptare.
Kush do të duhej, sipas mendimit Tuaj, kush do të ishin të parët përveç jushë në këtë betej shumë të rëndësishme, në këtë betejë dramatike për fatin e Mitrovicës, Debëlldesë, me Malin e Zi, Deçanin, që zhvillohet dhe që duhet të shkojë përpara në Tokën Dardane? Kush duhej që ti mbronte kufijtë tanë, kush duhej t’i mbroj manastirët tanë, kush duhej të derdhte gjakun i pari për të dhe kush duhej që ta çojë përpara dhe që të jetë vendi ynë pa dekompozim vlerash, pa korrupsion, pa krim të organizuar që të jetë vendi ynë me demokraci më të gjerë, më të thellë e më të të vërtetë në tërë botën, dhe jo të mbetët në duartë e një klani hajdutësh e injorantësh.

O Zot, më në fund, kishin arritur ta vërbonin , më në fund një popull të tërë. S’duhet t’i kishim lënë arabët, turqit, tradhtarët dhe shkijet të ngrehin qerdhe në vendin tonë për të mos rënë në kurth! E kishin zgjedhur me zgjedhjen fatale: të gjitha këto poshtërsira t’i shikojmë me njërin ose sikur t’i kishim humbur sytë krejt. Tani më dukej se gjithë jetës s’kishim bërë gjë tjetër veçse i qemë servilur anadollit dhe shkjaut duke i ndjekur pas testamentet e vjetra të lëna përgjysmë… domethënë çmitizuesit kishim kërkuar dhe ndjekur katastrofën dhe turpin?

Unë mendoj se këtë punë do të duhe që ta bënit ju. Të parët. Dhe jo të ndodhte kjo që ndodhi. Me fjalë të tjera, ju katika duhej të ishit në krye të kësaj lufte, në krye të kësaj lufte madhështore. Edhe sikur ta dinit se kjo Evropa kurvë do të t’ju kryqonte, si Kishtin, mendoj se nuk do të duhet të largoheshit nga beteja, nuk do të duheshit të premtoni e firmosni dokumente e letra në dëmë të atdheut dhe nuk do të duhej ta lini popullin vetëm. Atë shqiptarin e ngratë me atë pushkën e gjatë të karadakut!!! E përqatë popullin në katundar e qytetar. Në mysliman e katolik. Na sollët arabë e turqë, shqiptarin e shndërruat ne ISIS…
O pushtetarët e hoxhallarët e mi, Ju me ikjen tuaj e latë popullin krahthatë e pa tru! E lahtë pa prijës e pa kokë në kohën kur më së shumti duhej që t’a përkraheshit, që t’i ishit afër, që JU të ishit ata që të flijoheshit të parët dhe jo ta lënë këtë popull trutharë me mjekrra të gjata e pa të që ta vazhdojë betejën xhadeve, rrugëve e shesheve me bythë përpjetë sikur të ishim në mes të Pakistanit e Avganistanit, kurse JU pushtetar çajash e gullashashë të shikoni me syze të shtrenjta dielli nga sallonet e Brukselit apo të Stambollit. Aty dikur moti qëndroni sulltanët, Muratët e Sllobodanët duke bërë maraveshje antikombëtare me turk e shkja në dëmë të Atdheut!
Dhe prapë them, fjalët e tyre duhej ta kishin peshën dhe karakterin, do të duhej të kishit sakrificën më sublime përpara. Atëherë që fjalët e tyre në media me plotë gënjeshtra e mashtrime duhet të kishin peshën, duhet të kishin forcën, të cilat do të ishin në gjendje që t’i venin në lëvizje energjitë e brendëshme të fjetura të popullit që ai të jetë në gjendje të çajë rrugën e t’ja thejë çafën armikut, të ndalë çdo poshtërim ndaj atdheut e rilindasve tanë dhe të ecë përpara. Por jo ndodhi e kundërta:
“Në mes Dardanisë sulltanët e rinjë zgjohen, ndërsa një historian turk në varrin e Skënderbeut në Lëzhë ofendonë një histori dhe nje popull të tërë!”.

Në këtë kohë Atdheu ka nevoj për inetlektualë, por nuk i latë, në këtë kohë populli shqiptar ka pasur nevojë më shumë se kurrë për Skënderbeun, Sylejman Vokshin, Mic Sokolin e Ali Ibër Nezën, Haxhi Zekën, Dah Polloshkën, Enver Hadrin, Kadri Kusarin, vëllezërit Gërvalla e Kadri Zekën etj. Edhe sikur deri më sot të ishit njërit nga rilindasit tanë dhe të formuar kombëtarisht besoj se nuk do ta kishit hedhur firmën e turpit… sepse sot atdheu ka nevojë më shumë se kurrë për njerëzit guximtarë e që dinë, e jo servil e puthadorë, për njerëz që e duan popullin, atdheun, kulturën, historine dhe flamurin me shkabën dy krenare, për njerëz që populli i do dhe që ka besim në ta.
O Zot, pse jemi të tillë?

Deri më sot sigurisht në Dardani shumëkushë ka menduar se, ja na u shitën e na tradhtuan së bashku me votuesit e tyre. Bënë kolltuqe e poste e harruan popullin, ndërsa mjekërzinjët xhamit i shndërruan në antivlera dhe në atntishqiptare! Sot ka ardhur koha që t’ju tregoni të gjithëve se nuk u shitët dhe nuk tradhtuat. Kjo do të ishte politika e vërtetë e tyre. Kurse kështu si ndodhi, unë kam frikë se kjo politikë është diçka shumë më e ngatërruar që kur ta bëjë njeriu një hap të gabuashëm, është vështirë ta përmisojë. Ju Haxhi Qamilët e ditëve tona, Qamilët e Esat pashët e popullit tonë që nuk mbetën pas edhe Kryetari i Komisinit Meha dhe Enver Hoxha. Dhe ç’ndodhi: Qamilët dhe Esat pashët tanë, dezertuan në betejen e fundit.

Populli ishte në dijeni se Qamilët, Toptanët e burokratët e Dardanisë e kanë përgatitur me vite përpara se do ta sakatonin Dardanin. Përse e bëtë këtë punë të ndyrë? Sepse Ju, Shukrit e Rrahmonët e një populli shqiptar, ju me qenien tuaj në Dardani, me firmosjen e sjelljet tuaja jani bërë pengesë për ne shqiptarët, prandaj shkjau, malazezi, turku e bullgari pse jo edhe Evropa kurvë, të jeni të bindur, janë të gëzuar dhe kanë fërkuar duart kur kanë parë se Ju FIRMOSNI pa hesap si në bahgje të babes. Ne e dimë se juve nuk ju vjenë keq që dezertuat? Jo. Se Ju bëtë pikrishtë atë që ua keni lehtësuar dhe ua lehtëson armikut politikën dhe punët që do ta coptojë më lehtë atdheun dhe do ta ngadalësojë procesin e demokratizimit në Dardani duke e mbushur me kolonë arabë e sllavë. Prandaj keni punuar jo në frymën e asaj që është pritur nga Ju, jo në frymën e asaj që ju ka caktuar historia dhe populli, por keni punuar ashtu si deshti shkjau dhe Evropa kurvë, por keni punuar ashtu siç nuk është dashur të punoni.
Qysh nga ajo kohë, fjala turke “allishverish”, që thjesht do të thoshte “maradhënie”, do të merrte atë hije të keqe që nuk do t’ju ndahej asnjëherë. Qysh në atë kohë, ndërgjegjja shqiptare do të merrte atë krisje që nuk do të riparohej dot dhe që e tillë, ende e pariparuar, do të mbërrinte gjer në ditët tona. Të lidhurat me të, e shpesh pjella e saj, do të ishte si bari i keq mbin gjithkund.

Ju lumtë, jeni burreca? Nëna Dardani është mësuar gjatë shekiujve shumë bijë të saj me mjekrra e pa të t’ia kthejnë shpinën. Nuk jeni ju të parët, ndoshta ishalla të jeni të fundit! Nëna Dardani mundet edhe pa ju, edhe pa Ju si politikanë, edhe pa ju si “shqiptarë” siç jeni Ju.